اطمینان پذیری و مدیریت دارایی

در دنیای فن‌آوری امروز تقریبا همه به عملکرد مستمر مجموعه وسیعی از ماشین‌آلات پیچیده و تجهیزات برای ایمنی، امنیت، تحرک و رفاه اقتصادی وابسته هستند. ما انتظار داریم که لوازم برقی، روشنایی، کنترل بیمارستان، هواپیماها، نیروگاه‌های هسته‌ای، سیستم‌های تبادل داده، و سیستم­های هوافضا نیز هر وقت که ما به آنها نیاز داریم به وظیفه خودشان عمل کنند اما در هیچ یک ازسیستم‏های مهندسی، اجزا و ساختار آنها به طور صد درصد سالم و بدون نقص طراحی، ساخته و استفاده نمی‏شوند. مهندسین طراح هیچگاه نمی توانند طراحی را به گونه‏ای انجام دهند که سیستم حاصله وظیفه خود را بدون شکست درچرخه عمر تعیین شده انجام دهد و طرح هیچ‏گونه نقصی نداشته باشد. بدیهی است این خواسته در طراحی مهندسی، خواسته‏ای آرمانی و ایده‌آل است، زیرا همواره محدودیت‏هایی در فرآیند مهندسی وجود دارند که طراحی را تحت تاثیر قرار می‏دهند. بنابراین طراحی بدون نقص، امکان‏پذیر نبوده و از لحاظ اقتصادی نشدنی است. حتی اگر دانش فنی به عنوان یک عامل محدود کننده در طراحی، تولید و ساخت وجود نداشته باشد، درطراحی کامل و بدون نقص، ممکن است هزینه های توسعه، آزمایش، مواد، تجزیه و تحلیل مهندسی به مراتب بیش از پیش‏بینی و برنامه‏ریزی اقتصادی برای چنین محصولی باشد. بنابراین، با توجه به محدودیت های علمی، عملی و اقتصادی، استفاده از طرح های ناقص برای طراحان، تولید کنندگان وکاربران نهایی ضروری است. به بیان دیگر طراحان بر اساس مصالحه بین محدودیت‏ها و نیازها، یک طرح را انتخاب می‏کنند. به عنوان مثال طراح ممکن است  برای استحکام بیشتر نیاز به افزایش وزن محصول داشته باشد ولیکن به علت محدودیت نمی‏تواند وزن را از یک مقدار مشخصی بیشتر در نظر بگیرد، پس وزنی غیر ایده‏ال را با درنظر گرفتن قیود دیگر انتخاب می‏کند.